dissabte, 24 d’octubre del 2015















(( Esta naturaleza viva la pinté hace un año y ya entonces la publiqué 
aquí mismo en este planeta vivo llamado Acapu )) 






3 comentaris:

M. Roser ha dit...

La papallona ho té molt fàcil fer camí, perquè és lleugera...La pobra pedra, pesa tant, que no pot fer ni un pas...
Petonets.

Tesa Medina ha dit...

Me encanta esa ironía surrealista, Ximo.

Un beso,

antonio ha dit...

Jajaja... Hay mucha piedra suelta por los caminos :)
Comparteixo y una forta abraçada!